در کلاس آموزش درام میاموزیم که سازهای کوبهای یا پِرکاسیو به سازهایی گفته میشود که از طریق ضربه، تکان، سایش، خراش یا هر عمل دیگری که منجر به نوسان شود، تولید صدا کنند. وظیفهٔ اصلی سازهای کوبهای معمولاً اجرای ضربآهنگ ریتم در متن آهنگ است، ولی توانایی اجرای ملودی را هم دارند. تاریخچهٔ سازهای کوبهای به هزاران سال پیش برمیگردد. این سازها احتمالاً پس از صدای انسانی قدیمیترین نوع سازها هستند. سازهای کوبهای را عموماً میتوان به دو دستهٔ سازهای کوبهای با کوک معیّن مثل زیلوفون و سازهای کوبهای با کوک نامعین مثل انواع طبل تقسیم کرد.
ساز های ضربه ای حجیم هستند و سر و صدای زیادی هم دارند. بنابراین در هنگام نواختن این ساز ها، باید اتاقتان را از نظر صوتی عایق کنید تا این سرو صداها به بیرون نرود. نواختن این ساز ها بسیار سرگرم کننده است و یادگیری آن ها هم نسبتا ساده میباشد. همچنین مسیر شغلی خوبی در ارکستر برای این ساز وجود دارد.
راهنمای آموزشگاه موسیقی تهران
نوازندگان طبل (Drum) قابلیت جذب زیادی برای نوازندگی در ارکستر ها را دارند. نواختن طبل برای افراد پر انرژی بسیار مناسب است. این موضوع با مشاهده ی کسانی که در سبک جاز و یا راک طبل مینوازند، کاملا واضح است.
در انتخاب یک ساز موسیقی از دسته ی ضربه ای ها، می توان همچنین به این نکته اشاره کرد که ساز های ضربه ای و به خصوص طبل، برای آن دسته از کودکانی که نیاز به آموزش های خاص دارند، مثلا کودکانی که از اتیسم رنج میبرند، بسیار رضایت بخش است و احساس امنیت روانی را به هنگام نواختن در آن ها ایجاد میکند.
ساز های موسیقی که در این مقاله مورد بررسی قرار گرفتند، بیشتر کلاسیک گونه هستند و همچنین تنها ساز های این عرصه نیستند. ساز های گوناگون بیشتری نیز وجود دارند که به دلیل این که به راحتی در یک گروه جای داده نمیشدند، در اینجا ذکر نشده اند. مهم نیست که شما تصمیم میگیرید که چه سازی را برای نواختن انتخاب کنید؛ بلکه مهم ترین جنبه این است که عاشق نوازندگی و شنیدن صدای آن ساز باشید.