موسیقی جنوب ایران یکی از غنی ترین و در عین حال پیچیده ترین موسیقی های مناطق ایران و کلاس آموزش خوانندگی است که بیانگر فرهنگ اقوام مختلف جنوب است.
این موسیقی به خصوص در استان های هرمزگان، بوشهر و خوزستان بیشتر مورد توجه است.

ایران در عین یکپارچگی و وحدت از نظر فرهنگی و قومی دارای کثرت و تفاوت است.
یکی از مواردی که این تفاوت‌های فرهنگی را به خوبی نشان می‌دهد، موسیقی فولکلوریک یا نواحی است که ریشه در گذشته‌های دور دارد.
از شمال تا جنوب و از شرق تا غرب به هر شهری که پا بگذاریم نوای زندگی مردم آن منطقه را از صدای سازشان می‌توان شنید.
در واقع موسیقی هرمنطقه از نظر لحن و بیان دارای خصوصیات مخصوص به خود است.
در این مقاله به بررسی ویژگی‌های منحصر به فرد موسیقی جنوب ایران پرداخته‌ایم.

جنوب ایران از مناطقی است که در زمینه موسیقی نواحی حرف زیادی برای گفتن دارد، به خصوص در استان‌های خوزستان، هرمزگان و بوشهر. موسیقی جنوب ایران یکی از غنی‌ترین و در عین حال پیچیده‌ترین موسیقی‌های مناطق ایران است.
همه می‌دانیم که قالب موسیقی جنوب ایران شاد و برگرفته از طبیعت گرم این منطقه است؛ ولی بر خلاف تصور خیلی از مخاطبان، این موسیقی چندان هم ساده نیست و خود دارای مقام‌ها و رسم و رسومات متنوعی است.

آموزشگاه موسیقی

لازم به ذکر است که این شور و حرارت را می‌توان در عزاداری‌های جنوب هم مشاهده کرد که ازسنچ و دمام برای تولید موسیقی غم‌انگیز استفاده می‌کنند و حاصل آن با بیشتر موسیقی‌هایی که راوی غم و درد هستند و ریتمی آرام دارند، متفاوت است.
در واقع یکی از ویژگی‌هایی که موسیقی محلی جنوب را متمایز می‌کند کارآیی آن در مراسم مذهبی است که خود دارای آواز و شیوه‌های متمایزی است. البته موسیقی ریتمیک جنوب شناخته شده‌تر از موسیقی سوگواری‌اش است.

موسیقی جنوبی ایران ملهم از طبیعت تفتیده و گرم این منطقه، سرشار از شور و نیرو و حرارت است.
این موسیقی در استانهای هرمزگان، بوشهر و خوزستان رایج است.این نوع موسیقی ریتمی شاد دارد .
آنچه بیش از همه برای بررسی موسیقی جنوب بخصوص هرمزگان دارای اهمیت به نظر می‌رسد، ترکیب جمعیتی این منطقه است.
در این منطقه به جز ساکنان محلی، تیره‌های دیگری از جمله مهاجرین بسیار قدیمی آفریقایی نیز زندگی می‌کنند.
موسیقی کرانه‌های جنوب ایران، بخصوص آواز بندری به باور برخی از شناسندگان، با موسیقی بومیان آفریقایی پیوندی ژرف و ریشه دار یافته است.

علاوه بر این در جنوب ایران عزاداری مذهبی و نوحه سرایی خود دارای آواز و شیوه‌های متمایزی است.
مناجات و شاهنامه خوانی، رباعی خوانی، مثنوی خوانی و دوبیتی خوانی یا شروه همه اشکال متمایزی از موسیقی جنوبند.
مشهورترین شیوه اجرای موسیقی در جنوب آواز بندری بندری است؛ که بسیار شبیه موسیقی آفریقایی و متأثر از موسیقی مهاجران آفریقایی به جنوب ایران است.
در موسیقی عزاداری جنوب از سازهای منحصر بفردی مانند سنج و دمام استفاده می‌شود.