موسیقی باستان به نوعی از موسیقی گفته میشود
که در دوران باستان یا حتی قبل از تاریخ در فرهنگ های آن دوره مانند ایران و مصر و بین النهرین و… رواج داشته است.
موسیقی دان ها موسیقی باستان را با مولفه ها و مشخصه هایی شناسایی میکنند.
این موسیقی بیشتر از طریق کلام و یا نوشته به نسل های بعد منتقل میشده است.

موسیقی از دوران باستان جزء جدایی ناپذیر فرهنگ مصر است.
مصری های باستان با استفاده از اختراع موسیقی یکی از خدایان قدرتمند هاتور ” را به حساب آوردند
که اوسیریس به نوبه خود به عنوان بخشی از تلاش خود برای تمدن جهان استفاده می کرد.

اولین شواهد مادی و نمایشی سازهای موسیقی باستان مصر، به دوران پیشین ” Predynastic period ” رسیده است،
اما شواهد بیشتر در نقاشی های مقبره ای از پادشاهی قدیم وجود هارپ ،
فلوت های انتها مورب و لوله های تک و دوگانه مانند کلارینت (با توری های تک) تایید شده است.
موسیقی محلی مصر، از جمله سنت های صوفی دیکر، نزدیکترین سبک موسیقی معاصر به موسیقی باستان مصر است
و بسیاری از ویژگی ها، ریتم ها و ابزارهای آن را حفظ کرده است.

اگرچه آزمایش ها با ابزارهای مصری باقی مانده (بر روی فاصله سوراخ های فلوت ها و لوله های نئون و تلاش برای بازسازی خطوط لیر، هارپ ها و لوت ها) انجام شده است،
تنها ترومپت های توتانکامون و برخی از ابزارهای کوبه ای می تواند به این موضوع کمک کند
که این ادوات موسیقی در مصر باستان چگونه کار می کنند.
هیچ کدام از این نظریه ها برای اینکه فرموله شوند پایه و اساس مناسب ندارند.

آموزشگاه موسیقی

در سال ۱۹۲۹، لئونارد ووللی چهار قطعه از ساز هارپ را کشف کرد.
در حالی که کاوش در ویرانه های شهر باستانی اور، واقع در آنچه که بین النهرین باستانی و عراق معاصر است.
برخی از قطعات این ساز مربوط به موسیقی باستان در حال حاضر در دانشگاه پنسیلوانیا، در موزه بریتانیا در لندن و در بغداد واقع شده است.

آنها به ۲۷۵۰ سال قبل از میلاد داده شده اند. تلاش های مختلفی انجام شده است،
اما هیچ کدام کاملا رضایت بخش نیستند. بسته به تعاریف مختلف، می توان آنها را به عنوان لیرها طبقه بندی کرد، نه هارپ ها.
معروف ترین مارپیچ گوزن در بغداد است. دومین جنگ عراق منجر به نابودی این لیر ها شد.

در هندوستان ، آلات موسیقی موسیقی باستان ، مانند فلوت هفت هوله
و انواع مختلفی از ابزارهای رشته ای از سایت های باستان شناسی تمدن دره ایندوس نیز گرفته شده است.

Samaveda شامل یک مجموعه از سرودهای، بخش از سرودهای و آیتم های جداگانه است.
Nātya Shastra رساله هند باستان در هنرهای نمایشی است که تئاتر، رقص و موسیقی را شامل می شود.
که در تاریخ نامعلوم در هند کلاسیک (بین ۲۰۰ سال قبل از میلاد و ۲۰۰ میلادی) نوشته شده است.
Natya Shastra بر اساس Natya Veda بسیار قدیمی است متاسفانه هیچ نسخه ای از نایتیا ودا باقی مانده است.

در ایران دوران پیش از اسلام یا دوران باستانی مربوط به زمان قبل از حملهٔ اعراب به ایران است.
این دوران، خود به دوره‌های کوچکتری از سلسله‌های ماد، هخامنشی، اشکانی و ساسانی بخش‌بندی می‌شود.
بخشی نیز مربوط به قبل از این سلسله‌ها در تمدن عیلام و بخشی در زمان پیش از تاریخ یا اساطیری است.
به سبب تأثیر متقابل موسیقی شرقی در دوران باستان، موسیقی ایرانی یا موسیقی شرقی می‌تواند مشترکات بسیاری با موسیقی هند، ترکیه و عراق داشته باشد.