کلارینت یک ساز در آموزشگاه موسیقی از خانواده سازهای بادی چوبی است. قدمت کلارینت حداقل به قرن سوم قبل از میلاد به نام ممت باز می گردد که بعدها توسط رمی ها و یونانی ها آپدیت شد. ممت در نهایت تبدیل به ساز بادی شام شد که بعدها به شالمو و سپس اِبوا ارتقا پیدا کرد. ابوا، سازی از خانواده سازهای چوبی بادی است با این تفاوت که دهنی ندارد. طی دوره رمانتیک موسیقی، کلارینت و شیپور از مهمترین سازهای بادی به حساب می آمدند. کلارینت در سبکهای موسیقی امروزی بسیاری مانند ارکسترها، جاز، راک و ژانرهای مدرن دیگر مورد استفاده قرار می گیرد.

کلاس آموزش کلارینت

کلارینت به عنوان “چوب شیرین بیان” نیز شناخته می شود. موسیقیدانی که کلارینت می نوازد، کلارینتیست خطاب می شود. کلارینتها معمولا از چوب سیاهی از آفریقا ساخته ی شوند. این ساز گاهی اوقات از چوب امپینگو هم ساخته می شوند. این درختان از طنین اندازی خوبی برخوردارند. انواع دیگر چوبهای به کار برده شده در کلارینت عبارتند از گرانادیلا، چوب بلسان بنفش، چوب شمشاد، کوکوبولو. برخی از کلارینت ها از فلز یا پلاستیک ساخته می شوند اما کلارینتهای سنتی از جنس چوب هستند.

لرزش صدا، زبانه کلارینت و کلیدی که موزیسین اجرا می کند باعث ایجاد صدا در یک کلارینت می شود. زبانه زمانی می لرزد که کلارینتیست در دهنی آن بدمد. کلارینتها نواک های متفاوتی دارند و بر همین اساس دسته بندی می شوند. آنها از بالاترین تا پایین ترین عبارنتد از: کلارینت پیکولو (کلید فلت A)، کلید فلت E کلارینت، کلید D کلارینت، کلید C کلارینت، کلید فلت B کلارینت، کلید A کلارینت، باست کلارینت، شیپور باست (کلید F)، کلارینت آلتو (کلید فلت E یا F)، کلارینت بیس (کلید فلت B یا A)، کلارینت کانتربیس کلید فلت EE و کلارینت کانتر بیس (کلید فلت BB).

مقاله معرفی انواع سازها (سازهای بادی) را برای آشنایی باز سازهای بیشتر بخوانید.

کلارینت از چندین بخش شامل دهنی، لوله بشکه مانند، اتصال بالایی، پد، کلید، کلید حلقه ای، میله یا راد، اتصال پایینی و شیپوری تشکیل شده است. کوچکترین کلارینت، یک پیکولو کلارینت A فلت است و خیلی استفاده از آن رایج نیست. اولین کلارینت واقعی در دهه ۱۶۰۰ میلادی توسط جانی دنر در آلمان ساخته شد. اگرچه مستقیما از نسل شالمو است. آخرین سازی که به ارکستر سمفونی اضافه شده، کلارینت است. وولفگانگ آمادئوس موزارت اولین آهنگسازی بود که یک قطعه موسیقی مخصوص کلارینت نوشت. کلارینت اغلب با سازهای دیگری نظیر پیانو، شیپور باست، سازهای چهارگانه زهی، ابوا، ساکسیفون، باسون، فلوت و شیپور ترکیب می شود. کلارینت در بین موزیسین های جاز در اوایل دهه ۱۹۰۰ میلادی محبوبیت بسیاری داشت.
این ساز یکی از مهمترین سازها در این ژانر در دهه ۴۰ این قرن در دوره گروه بزرگ موسیقی بوده است. موسیقیدانان مشهور سبک جاز که کلارینت می نواختند عبارتند از لاری شیلدز، جانی دادز، سیدنی بچت، بنی گودمن، وودی هرمان و بسیاری افراد دیگر. گروه های موسیقی مدرنی که از کلارینت در برخی از موسیقی هایشان استفاده کرده اند عبارتند از تام ویتز، پینک فلوید، آئرواسمیت و بیتلز. سلریتی های مشهوری که ادعا کرده اند که کلارینت می نوازند عبارتند از جیمی کیمل، استیون اسپیلبرگ و جولیا رابرتز.