اکثر ما ساز چنگ را فقط در فیلم ها دیده ایم.
شاید برایتان پیش آمده باشد که حس کنید دوست دارید نواختن چنگ را یاد بگیرید اما چون فکر میکنید کار سختی پیش رو دارید از این تصمیم منصرف شده اید.
اما بر خلاف چیزی که اکثر ما فکر میکنیم نواختن ساز هارپ یا همان چنگ خومان چندان هم سخت نیست.
بلکه میتوان گفت بسیار هم آسان است.
شاید حتی ساز هارپ ساده ترین در بین سازهای زهی باشد.
علت این امر این است که نواختن ساز هارپ نیازی به کشیدن آرشه ندارد پس یکی از ساده ترین سازهای آرشه ای به شمار میرود.

ساز هارپ صدای بسیار زیایی دارد و همین امر سبب میشود که حتی در اوایل کار بدون دانستن اطلاعاتی در مورد نحوه نواختن آن بتوانید نواهایی دلنشین با آن تولید کنید.
در واقع حتی ساده‌ترین آهنگ‌ها نیز اگر با هارپ نواخته شوند، بسیار دلنشین خواهند بود.
اگر نظر من را بخواهید، می‌گویم حتی شکل و شمایل این ساز هم طوری است که افراد را به خودش جذب می‌کند!

در حالی که گفته می‌شود در میان سخت‌ترین سازهای زهی، ویولون و گیتار خودنمایی می‌کنند،
باید بگوییم که ساز هارپ یا چنگ در این میان از جمله سازهای ساده‌تر رتبه‌بندی شده است.
هزاران سال است که مردم جهان ساز هارپ یا چنگ را می‌نوازند.

آموزشگاه موسیقی

و این زمان کمی نیست و البته که اگر ساز هارپ بسیار سخت می‌بود، از هزاران سال پیش تاکنون منقرض شده بود و به جهت سختی زیاد، مردم آن را نمی‌نواختند.
منشا این ساز نیز مشرق زمین بوده است.

برای یاد دادن این ساز به دوستتان، نیازی نیست که دوست شما چیزی درباره‌ی موسیقی بداند.
هر کسی با هر دانشی می‌تواند ساز هارپ را در ابتدا در دست بگیرد و در حالت مبتدی نیز آهنگی زیبا با آن بنوازد.
یادگیری هارپ برای نوازندگان پیانو بسیار ساده است؛ زیرا کار با انگشتان در پیانو، شبیه آن در هارپ است.
همچنین باید گفت مثل پیانو، ساز هارپ نیز هم مناسب چپ‌دستان و هم راست‌دستان است و تفاوتی میان راست دست و چپ دست برای نواختن این ساز وجود ندارد.

تکنیک‌هایی که در یادگیری ساز هارپ یا چنگ وجود دارد، نسبت به سایر سازهای هم‌رده‌ی آن، بسیار ساده‌تر است.
شما می‌توانید این ساز را خودتان نیز در منزل فرا بگیرید و یا اینکه چند جلسه‌ی محدود به کلاس آموزشی بروید و بقیه را خودتان در منزل کار کنید.

ساز هارپ به صورت مثلثی و از قدیم الایام از چوب ساخته می‌شد.
در گذشته، جنس سیم‌های این ساز از روده‌ بود اما امروزه از نایلون یا فلز ساخته می‌شود.
قسمت بالای ساز گردن ساز نامیده می‌شود؛ یعنی جایی که سیم‌ها به چوب متصل شده‌اند.
سیم‌ها را می‌توان از این ناحیه کوک یا تنظیم کرد.
به ضلع پایین ساز، sounding board یا بورد ایجاد صدا گفته می‌شود.
بلندترین ضلع مثلث، ستون نام دارد. در هارپ ها یا چنگ‌های مدرن امروزی، پدال‌هایی نیز در قسمت پایین ساز تعبیه شده است.