بخش مهمى از موسیقى منطقه بوشهر را نوحه‌ها و آوازهاى مراسم عزادارى تشکیل مى‌دهد.
سینه‌زنى در بوشهر همیشه با آواز همراه است. در این موسیقی بوق وظیفه هماهنگى را میان دو دسته مختلف به‌عهده دارد.
براى خبر کردن مردم براى انجام مراسم سینه‌زنى از سنج و دمام استفاده می‌شود.
شروع نواختن موسیقی بوشهر با بوق است و مراسم با دمام یا بوق تمام می‌شود. مردم بوشهر در ارتباط با مراسم سنج و دمام تعصب زیادى دارند و اجازه نمى‌دهند سنج و دمام را فرد غریبه‌اى بنوازد.
ترانه‌هاى محلی بوشهر بیشتر از دو شاعر معروف محلى فایز و مفتون است.
سبالو و یزله و شروه از فرم‌هاى موسیقى محلی بوشهر هستند.

مقام‌هاى سازى و آوازی موسیقی بوشهر

مولودی: نوعى حرکت دسته‌جمعى که در روزهاى بخصوصى مثل اعیاد مذهبى اجرا مى‌شود.

شکی: موسیقى مراسم شادى است که با نى انبان یا نى جفتى همراه با دمام و یا دایره اجرا مى‌شود و با دست زدن همراه است.

آموزشگاه موسیقی

چوبى چهار دستماله: با نى انبان و دایره اجرا مى‌شود و نوازندگان هنگام نواختن با حرکات منظم پا به شکل خاصى دایره‌وار حرکت مى‌کنند
و حول یک محور مى‌چرخند.
معمولاً چند رقصنده‌ی زن در میان دایره با حرکاتى خاص رقص سنگینى را اجرا مى‌کنند،
که فضاى خاصى بوجود مى‌آورد. این مقام امروزه بیشتر در میان کولى‌هاى بوشهر رایج است.

بندری: از آهنگ‌هاى سازى منطقه بوشهر است که ریتمى تند دارد و مخصوص رقص است.

حاجیونی: در بوشهر نوازندگان ماهر را از میزان مهارت در اجرای حاجیونی می‌شناسند و برای آن اهمیت ویژه‌ای قائلند.
در واقع حاجیونی نوعی مقدمه برای تمام آهنگ‌ها، ترانه‌ها و رقص‌ها است
و می‌توان گفت شروه‌ای است که توسط یک ساز (نی انبان یا نی جفتی) اجرا می‌شود.

سازهاى مورد استفاده در موسیقی بوشهر نى جفتی، نى تکی، بوق، دمام و سنج ساز لیوا بوشهری، نی انبان، عود، سنج، دهل، دمام و کاسوره است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *